-No co? Nie prawda? -zachichotał
Ja zmierzyłam go wzrokiem po czym niepostrzeżenie wyciągnęłam jakiś kapelusz z szafy. Zaczęłam się wydurniać.Puszczając jakieś uwodzicielskie spojrzenia.
-I za to dostajesz pieniądze?-zaśmiał się -Fajnie- dodał
-Łatwa praca nie? A żebyś wiedział, że wcale.No, ale jakoś trzeba żyć.Ludzie myślą, że to tylko chodzenie.Owszem to nie jest moja wymarzona praca.I nie chce bronić tego zawodu, ale po protu łatwe to to nie jest, ale nie ważne.Chcesz się po wygłupiać to masz-rzuciłam mu kapelusz, a on zręcznie go złapał ze zdziwieniem.
-Że ja?-zaśmiał się- Chyba sobie żartujesz?!
_oj weź nikomu nie powiem.Nie chce złego wilkołaka namawiać do głupich rzeczy, ale czasami trzeba.No oj dobra nie chcesz to nie.-zabrałam mu kapelusz z rąk-Chciałam ci powiedzieć, że dobrze było by mieć takiego wilka jak ty w watasze.Lecz ona to już dla mnie przeszłość.Nie ważne.Trochę jeszcze ze mną będziesz musiał się pomęczyć
(?).
Super artykuł. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń